Кенжебек: Бойыма мұңың тарады
Қозғадың өткен жараны
Аралап суық қаланы
Жаралы кезіп барамын
Уақыт үнемдеші өткенді
Өткенен бізде көп белгі
Неге бұл сезім суық
Үміт сөніп ұмыт болып қалады